برادر مبارزم زمزمه کن بهار را

بچین ز شاخه امید میوه انتظار را

 بهارشد بهار شد وطن چو لاله زار شد

تا که شمارد این همه لاله بی شمار را

به خون رقم زدند تا غصه روزگار من

بخوان بخوان ز دفترم شوکت این تبار را

خصم پلید را بکش به چاه شب بیفکن

ز نیستی بکش بر او پرده استتار را

نشسته خصم خاروش به ساقه نگاه تو

به حربه مقاومت بکن ز ریشه خار را

سلاح گل فشانتان همیشه بوسه می زند

به دوش و دست هایتان پینه افتخار را

اوج دعای من توئی تو ای طلیعه فلق

به سینه تو دیده ام زلال چشمه سار را

سوخته پر منم من به شعله مراد خود

وه که به جان خریده ام لذت این شرار را

یوسف کربلا مگر به پیشباز آمده

که عطر جامه اش چنین برد زما قرار را

فرات تشنه می دود ز سوگ تشنگان ما

به موج موج دارد او ترانه بهار را

به خون وضو گرفت تا برادر شهید من

به اشک شویم این زمان ز چکمه اش غبار را

دعای ما نثارتان دلاوران عصر ما

که استقامت از شما رسیده کوهسار را

کشیده پر ز آشیان پرنده های جانشان

غبار جامه هایشان گرفته بوی یار را

ستاره زار شد زمین ز اختران میهنم

به قاب روزگار بین شگو شاهکار را

سپیده در سپیده دم طلوع آفتاب بین

که سیل نور می کند ریشه شام تار را